Opmerkingen in een week van politieke emoties

26-05-’02

1. De moord op Fortuyn is on-Nederlands genoemd, maar het kwaad houdt geen halt bij de Nederlandse grens. Die is er trouwens niet meer. De prijs voor de open grenzen is dat niet alleen buitenlanders binnenstromen, maar dat we ook wantoestanden importeren.

2. Bedenkelijk is de roep om wraak, die men nog niet op de TV, maar wel op straat hoort. 'Ik houd van Pim,' roept een enigszins aangeschoten blonde man vlak bij mijn oor, en als ik wat verlegen lach, zegt hij : 'ja, linkse rakker, je lacht met een Rosenmöller-lachje, maar die komt ook nog wel aan de beurt.' (Ik wist overigens niet dat ik zo'n Groen-linkse uitstraling had).

3. We moeten bij de vermoedelijke dader niet helemaal vergeten dat ook hij als milieu-activist menigmaal met de dood bedreigd is. Door Veluwse boeren. Het is geen verontschuldiging, in de verste verte niet. Maar verantwoordelijk voor moordaanslagen zijn er meer dan deze ene schuldige.

4. Als er al wat te doen is tegen de vele moorden in de publieke sfeer, dan zou men serieuzer wat moeten doen tegen het wapenbezit en de wapenhandel. Dreigen, slaan en schoppen is ook onfris, maar niet zo gauw hebben die de dood tot gevolg.

5. Wie zo breed in beeld komt als Fortuyn en bovendien zo sterk omstreden is wordt gemakkelijk het doelwit van aanslagen. Enigszins gestoorden zinnen erop zo iemand te vermoorden. Als de journalistiek het niet laten kan iemand dag na dag, uur na uur, in de schijnwerpers te zetten, zou de politiek eigenlijk onmiddellijk veiligheidsmaatregelen moeten treffen. Met de macht van de televisie rekent men nog te weinig.

6. Iedereen is onzeker over de verkiezingsuitslag. Die is onvoorspelbaar. Vandaag, 10 mei, denk ik dat de lijst-Fortuyn zich nipt handhaaft op het niveau van de peilingen, maar binnen korte tijd struikelt over haar eigen onvermogen en/of interne conflicten.

7. Dat Fortuyn de emotie in de politiek heeft teruggbracht is misschien waar, maar zeker geen winst als die niet ondergeschikt is aan het politieke verstand en de redelijkheid. Daar is nog niet veel van gebleken. Dat Nederland vol is, is een emotionele kreet, maar de vraag 'hoe bedoelt u?' is wel op zijn plaats. Misschien is Nederland een slecht ingerichte en opgeruimde huiskamer. In de jaren veertig en vijftig vonden we Nederland met tien miljoen inwoners ook te vol!

8. Dat met name in delen van de grote steden de etnische problematiek hevig is valt Fortuyn niet te betwisten. 't Zou kunnen dat ze door de linkse partijen ideologisch enigszins werd toegedekt. Dat moet niet gedaan worden. Beter is het te handelen vanuit de erkenning dat we het niet of nauwelijks aankunnen dan te doen alsof en te zeggen dat het nog wel een beetje meevalt. Het is het bekende dweilen met de kraan open, maar gedweild moet er, ook al kan de kraan niet dicht. Dat de kraan dichtgedraaid zou kunnen worden lijkt me een illusie. De vreemdelingen zijn in onze poorten en ze blijven komen. Ze vormen de toetssteen voor de waarde van onze cultuur als de kunst van samenleven in vrede. Hen wegdenken of wegwerken kan eenvoudig niet.

9. Naast de sociale ellende veroorzaakt door allochtonen en illegalen moet ook het economische profijt in de rekening worden opgenomen. We profiteren ook van hun aanwezigheid in ons midden. Heeft Fortuyn ook deze hypocrisie gesignaleerd en ontmaskerd? Ik heb het niet vernomen.                                               

10. Van de adoratie van Fortuyn werd ik deze week soms enigszins onpasselijk. Ik snak naar nuchterheid en een vrij woord.
(c) Rens Kopmels